Het bewustzijn ontwikkelt zich logisch. We kunnen denken en we kunnen kiezen. Toch zijn er dingen die automatisch en niet logisch gebeuren. We kunnen bijvoorbeeld pijn creëren in onszelf en destructie bij degenen die we liefhebben. Het overkomt ons steeds weer, die twee werelden, de logica tegenover de onlogica; we willen het niet en het gebeurt toch. We zitten plotseling met ruzies die we helemaal niet willen, oorlogen die we niet willen, maar het gebeurt tóch, tegen al onze wensen in. We kunnen dit soort situaties niet tegenhouden.

Ikzelf denk dat de oorzaak hiervan ligt in de periode dat we nog in de baarmoeder zaten.

Het onlogische gedrag is gebaseerd op een herinnering, zoals elk gedrag gebaseerd is op een herinnering. Mijn doel is de foetale fundering in mensen te herstellen zodat er geen plaats is voor een negatieve of onvolledige herinnering. Het helpt al veel als je zo’n herinnering bij iemand bewust kunt maken.

Als de normale levensstroom stagneert, vertonen we vaak een regressiegedrag dat gebaseerd is op oude herinneringen. Dit gedrag is totaal anders dan vóór de stagnatie. Stagnatie heeft vele gezichten. Bijvoorbeeld: je wordt ontslagen, of je gaat met pensioen, of je moet verhuizen, of je partner gaat ervandoor, of je uitkering stopt. Komt die stagnatie hard aan, dan verval je eerst in een onlogisch, automatisch gedrag. Je kunt je leven niet meer logisch ordenen. Het duurt dan vaak even voordat je alles weer op een rijtje hebt staan. Je trekt je even terug uit je levensstroom en blokkeert in de buitenwereld. En net als toen in de baarmoeder ben je geen deelgenoot van het leven om je heen. Het gedrag dat je dan vertoont is gebaseerd op een onbewuste herinnering van niemand anders dan jezelf. Door dit bewust te gaan ervaren zul je in contact kunnen komen met die periode in de   baarmoeder.

Voor de rest van het boek is het volgende heel belangrijk: je bent nooit in je moeder geweest.