Mensen zijn vaak maar een stukje van zichzelf bewust. Veel emoties zijn dan als een ondoordringbaar oerwoud. De shock die je hebt gehad in je leven maakt je blind voor aspecten van jezelf.

De basisemoties (liefde, agressie en depressie), de ontwikkeling (lichaam, geest en ziel) en de bewustzijnslagen (dimensies) op het lichaam zijn door die shock niet vrij. Ze kunnen wel vrij en bewust worden.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw bewustzijn-en die je hebt ervaren in de baarmoeder. Er is een verschil tussen ‘gedrag en zijn’, de ontwikkeling lichaam, geest en ziel, en de verschillende dimensies (bewustzijnslagen).

Op basis van deze zaken bespreekt hij de ontwikkeling in de baarmoeder op bewustzijnsniveau.

Volwassen-zijn is de kunst van het relativeren. Daarvoor is een eenheid nodig tussen lichaam, geest en ziel en tussen gedrag en zijn. Als je gekwetst wordt heb je nog ‘gaten in je persoonlijkheid’.

Om die te overkomen is er groei nodig (= van het bekende naar het onbekende) en kan je aan de slag met ‘dualiteit’ , ‘verwijt’ en shocks. Je heelheid herinneren, helpt in die zoektocht!

Het engelenbewustzijn is een hoog zielsbewustzijn. Als dat niet geankerd is in voelen en gedrag lijdt het tot drang-dwang, obsessies en fobieën. Engelenbewustzijn is dan zwart (Lucifer) – wit (Gabriël). Geen eenheid. Fanatisme en oorlog ligt op de loer.

Bij eenheid is er scheppende energie. Als je die kan delen geeft het cumulatie van energie.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw de mogelijkheden tot heel-worden, tot wederopbouw. Uit de dualiteit, uit de shock komen en uit de macht komen, is mogelijk.
Groeien hoe doe je dat?

Nieuwsgierig zijn naar alles wat mogelijk is. En de vreugde van het groeien, de vernieuwing, ervaren.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw welk paradijs er mogelijk is, als gedrag en zijn een eenheid is. Een creatieve eenheid. Daarvoor bewust worden van shock, van dualiteit, van afgunst. Op weg naar je oer-identiteit. Dat is het paradijs.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw het verhaal van Kain en Abel, de beul en de martelaar. Mensen zijn vaak hun eigen moordenaar, als er geen eenheid is. Terwijl we als eenheid geschapen zijn door God. Hij creëert en heeft zijn creatie lief.

Door drang-dwang, fanatisme, ambitie, idealisme en bij verschil tussen zijn en gedrag, zijn we onze eigen moordenaars.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw wraak en wantrouwen. Bij naïef geloof en hoop creëer je afhankelijkheid. En dat is geen liefde. Liefde is overgave aan jouw natuur, aan jouw zijns-vertrouwen.

Wraak, wat vaak voorkomt na teleurgesteld worden in je naïeve geloof, is op te lossen, door erom te lachen en begrip te hebben voor hoe het is ontstaan.

Als mens zijn we niet geheel vrij zijn. Het erkennen van afhankelijkheid geeft de mogelijkheid tot onafhankelijke groei. Groei betekent bewustzijn in ons lichaam. Bewustzijn levert zichtbaarheid op.

Je kunt ook ‘kiezen’ voor wraak, angst, verlating, slachtoffergevoelens en je eigen terrorist zijn.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw op welke manier ontwikkelingsstoornissen zichtbaar worden in een relatie. Om te kunnen groeien is de stap van moeten naar mogen een belangrijke.

In dat kader spreekt hij over ‘houden van’ of ‘iemand nodig hebben’, over welk masker je draagt, over liegen en stelen en over shock, honger en afgunst, welke een relatie met jezelf en dus met een ander in de weg kunnen staan.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw dat je vaak een relatie aangaat om je gaten in je fundering, je oer-eenzaamheid niet te hoeven voelen. Als je daarin blijft hangen dat ben je aan het ‘overleven’ in plaats van te leven.

En leven is groeien, waarin iedere minuut anders is. Als je de pijn van je gaten onder ogen ziet, in plaats van die te projecteren op een ander, kan je gaan groeien, gaan leven.

In deze lezing bespreekt Niek Brouw de ontwikkelingsfase van het gevoel (tussen 0 en 6 jaar) door het waarnemen van de buitenwereld en in die om te zetten in bewustzijn in onszelf.

Ook bespreekt hij de vorm-ontwikkeling (tussen 6 en 12 jaar) als je het gevoel vorm gaat geven in de buitenwereld. In die ontwikkelingsfases kunnen dingen misgaan, waardoor je ook in latere fases last kunt hebben van wanen, schuldgevoelens en neuroses.

In deze tijd kun je meegroeien met dat wat de tijd je ‘gratis’ biedt en daarin bij jezelf te blijven. Je komt vaak onmacht en almacht gevoelens tegen.

Die gevoelens zijn gekoppeld aan de babytijd van een mens en op haar beurt ook gekoppeld aan de eerste jaren van de middelbare school. Het is vaak zo dat je reageert op de herinneringen aan die tijd.

Oorlog is een kwestie van het ontbreken van harmonie. Iets in de mens is dan niet zichtbaar (geweest), is onvrij. De ander verwijten dat je onzichtbaar bent, leidt ook tot oorlog buiten jezelf. Terwijl je honger/ verlangen hebt om zichtbaar te worden, hoe griezelig dat ook is.

Vanuit het vertrouwen dat je alle drempels kunt overwinnen, kan je tot dankbaarheid voor de pijnlijke ervaring komen. En daarmee tot leven en groei.

Het gaat er om in het leven als mens je huis (je lichaam) te leren kennen en de weg (de structuur) erin.

Daarmee ervaar je ook wat dat tegenhoudt (wantrouwen, destructie, regressie) en alles wat dat stimuleert (ervaren, ogen openen en dankbaarheid).

Bij naïef (onbegrensd) vertrouwen geven aan een ander, creëer je macht, waarmee je vervolgens alles met de ander kunt doen (onmacht). Door dit systeem ontstaat wantrouwen.

In plaats van je te laten leiden door angst, pijn, aangeleerd gedrag en gevangenschap kan je ook doorgroeien naar vrede, jouw kracht en creativiteit.

Elk kind wil redelijkheid, ruimte en vertrouwen dat hij met vallen en opstaan mag leren, zonder afgewezen te worden. Als je als ouder het kind kunt inwijden, dan is dat natuurlijk.

In tegenstelling tot als ouder je kind de onnatuurlijke en dus onvolwassen normen en wetten uit jouw verleden op te leggen.

Volwassen-zijn is het einde van de cyclus van bewustwording, waarin daadkracht, spankracht en wilskracht een eenheid vormen. Door ontwikkelingsstoornissen (shock, honger en/ of afgunst) uit je verleden gaat dat niet vanzelf, dat volwassen-zijn of –worden.
Bewustzijn is anders dan op instinct of intuïtie beslissingen nemen.

Deze mechanismes zijn onzichtbaar, terwijl volwassen-zijn betekent ‘in alles zichtbaar zijn’.

Een obsessie is in een tijdloos bewustzijn verkeren. Een obsessie heeft te maken met een ontwikkelingsstoornis, zoals daar zijn shock, honger of afgunst. Verslaafde mensen leven met een obsessie, verslaafd aan geld, carrière, etc.

Je kunt aan zo’n verslaving ontkomen door eerst geïsoleerd te worden, daardoor druk ervaren (het kan niet anders dan hier vanaf te komen), ingewijd te worden (in nieuwe mogelijkheden) om vervolgens alleen (maar niet eenzaam) verder te kunnen groeien.

Het verleden, al het negatieve verleden moet dood. Afscheid nemen door de pijn (is hetzelfde als angst) heen. Je aan die pijn overgeven is de eerste stap naar de oplossing.

Samen en ingewijd te worden in de nieuwe mogelijkheden zijn superbelangrijk in de eerste instantie pijnlijke bewustwording.

Verslaving betekent een stukje kwijt zijn van je goddelijke natuur. Daarom ben je als verslaafde van de buitenwereld afhankelijk om dat kwijt geraakte stuk steeds opnieuw te krijgen. Daarvoor manipuleer je de buitenwereld. Deze geeft daaraan alleen toe als die buitenwereld schuldgevoelens heeft (in symbiose met jou leeft).

Het verslavingsmechanisme ontstaat vaak tussen conceptie en 3 jaar.

Als je verwarring ervaart komt dat voort uit een vernieuwing. Dit is als een geboorte; als jouw geboorte. In een geboorte ben je alleen.
Als zo’n vernieuwing nu niet altijd vanzelf goed gaat, heeft dat te maken met de veiligheid in jouw baarmoedertijd en de voeding (overvoeding/ ondervoeding) die je daar hebt gekregen.

Voor een blije geboorte zijn vertrouwen en overgave en welkom worden geheten essentiële voorwaarden.

Inwijding betekent dat je ergens aan toe bent, maar nog niet dat je het al kan. Een veilige-ander mag je dan initiëren, je aan de hand meenemen. Je bent aan nieuwe ‘functie’ toe.

De kracht van het nest wordt in deze lezing ook toegelicht: een goed nest ontstaat als je jezelf begrenst en dat kan alleen als je dat door inwijding durft: dit ben ik!

Als mens leer je relaties aan te gaan in de periode tussen 6 en 12 jaar. In die fase ontmoet je bewust de buitenwereld. Omdat we die periode verschillend (kunnen) ervaren, kan dat in relaties tot spraakverwarring (en erger) leiden.

Een brug slaan tussen de verschillend ontwikkelde vaardigheden helpt de relatie volwassen te worden.

Puberteit is één van de vrolijkste en gezelligste periodes van de natuur, als het goed is. Het spel om over de grenzen heen te gaan en nieuwe ruimtes te ontdekken. Experimenten voer je uit om je zijn en gedrag tot een eenheid te brengen. Lachen, veel lachen met je vrienden: een hormoonstimulatie. Wraak nemen op de macht van je ouders of identificatie liggen negatief op de loer. Imitatie is veel gezonder.

Dat wil zeggen: uitproberen en onderscheid maken ‘dit hoort wel en dit hoort niet bij mij’.

De ontwikkelingsstoornissen (honger, afgunst en shock) camoufleren wij mensen door de Mantel der Liefde, de Mantel der Haat of de Mantel van het Geheim. Je kunt slaaf blijven van een ander door je honger of macht uitoefenen door je afgunst. De goddelijkheid van je natuur bereik je zo niet.

Wel via overgave, openstaan voor elkaars handicap en respect.

Er zijn vele spelvormen. Je van het spel distantiëren, onbetrokken zijn bij het spel, winnen en verliezen en valsspelen. Achter deze vormen huizen ontwikkelingsstoornissen zoals afgunst, shock of honger.
Leren en spelen gaat samen via krachtmeting, waarbij het ontdekken van je kracht via de spiegel van de ander voorop staat.

Respect en gelijkwaardigheid zijn hiervoor nodig. Door deze spelvorm kun je groeien via nieuwsgierigheid en imitatie.

Na een inleiding op de ontwikkelingsstoornissen honger en afgunst focust Niek Brouw in deze lezing op de shock. Shock is een oninvoelbare verstoring van jouw realiteit op dat moment. Verbazing, verdriet, boos, machteloos en ontkenning zijn de fases die daarbij horen. Uit de shock komen kan door uitwisseling met anderen, dat wil zeggen ‘we hebben dezelfde pijn alleen het onderwerp is anders’. In gelijkwaardigheid en vertrouwen een nieuwe vaardigheid ontwikkelen, bewust bekwaam worden, op een eerder onontwikkeld stuk.

Ongezonde ruzies komen voort uit afgunst, uit honger of uit shock. Daarin kan je makkelijk over en weer verstarren.

Een gezonde ruzie heb je om meer te ervaren van iets wat jezelf onderdrukt hebt en wat de ander wel heeft ontwikkeld. Er botsen dan bewustzijn-en.
Humor (relativeringsvermogen) hoort bij een gezonde ruzie.