Zelf denk ik dat het heel belangrijk is dat de baarmoederperiode een goede fundering is waarop je je postnatale huis kunt gaan bouwen, je persoonlijkheid kunt bouwen wanneer je je omstreeks je derde jaar bewust wordt van het leven. Met die goede fundering heb je goede grond onder je voeten en kun je iets moois gaan bouwen. Het is de worteling van je bestaan.

Als er een psychische of fysieke ondervoeding geweest is, was de worteling slecht. Of, nog erger, misschien heb je een chemische overprikkeling gehad via de navelstreng, of een psychische overprikkeling omdat er voor je ouders in de buitenwereld een noodtoestand was zoals oorlog, een scheiding of overlijden van een geliefde. Door zo’n overprikkeling kon je niet de normale voeding tot je nemen die je nodig hebt voor een goede fundering in jezelf, want bij een teveel aan prikkels sluit je je af. En hoe kun je zonder fundering, zonder goede worteling een stevige eik worden, een sterke boom die bloesem geeft en vruchten draagt?

Velen van ons hebben de potentie om goede vruchten af te werpen, mooie creaties in het leven neer te zetten en toch komt het er nooit van. Altijd, net voordat je zegt ‘nu kan ik bloeien’, gebeurt er iets waardoor het niet kan -en je plan verdort. Je ziet ook bij planten dat ze verdorren als ze te vaak moeten bloeien of tegen de bloei aan zitten maar slechte wortels hebben. Mijns inziens komt dat doordat de fundering in de baarmoeder, dus de worteling, te weinig voeding heeft gehad en zich te weinig krachtig heeft kunnen ontwikkelen.

Ons bewustzijn in de baarmoeder, of moet ik zeggen onderbewustzijn, is de fundering van de rest van ons leven en het bepaalt de logica en onlogica, of de strijd daartussen, in dat latere leven.