Denkschema

Zingen is een bepaalde vorm van expressie. Expressie is een doelgerichte uitdrukking. Het is een uitdrukking die plaats- en tijdgebonden is. De plaats- en tijdgebondenheid geldt voor de totale mens. Elk mens heeft daardoor een eigen geschiedenis en start niet uit het niets. Zijn eigen psychische en fysieke ervaring neemt hij mee uit zijn verleden. Erkennen we onze (plaats-, tijd- en ruimte-)gebondenheid, dan zal het uitgangspunt moeten zijn te proberen toch zo vrij mogelijk  te functioneren. Met andere woorden, de gebondenheid te minimaliseren zodat met een minimale inzet een maximaal resultaat  wordt bereikt.

Er is echter een groot aantal factoren die meespelen en slechts gedeeltelijk door de mens zijn te beïnvloeden. Te denken valt aan externe factoren, zoals sociale omstandigheden, de invloeden van de medemens en dergelijke. Ook de lijst van interne factoren kan een grote omvang aannemen (psychisch, fysiek).

Voor een onderzoek zijn het vooral die elementen die de anatomische bouw en mogelijkheden beïnvloeden. In de ideale situatie werken alle factoren samen om de mens zo vrij mogelijk te laten zijn bij zijn expressie, in ons geval het zingen. Een behaaglijke temperatuur in de zaal, een goede begeleiding, een evenwichtig publiek, een ontspannen lichaam, enzovoort, zijn van groot belang. Infectieziekten, organische ziekten of psychische  spanningen moet men trachten  uit te schakelen.

De houding  van de unieke mens is opgebouwd uit alle factoren.

Als wij van de gedachte uitgaan dat bij de zang het gehele lichaam in al zijn facetten het instrument is, dan zal, om dit instrument maximaal te laten klinken, het zo goed mogelijk gestemd moeten worden. Door het instrument te stemmen, komen wij  tot  een  optimaal  vrij  functioneren van de unieke mens gebonden aan plaats, tijd en ruimte (optimaal is de juiste verhouding tussen inspanning en resultaat).