Στη διάρκεια αυτής της περιόδου προσπάθησα να βρω μια λύση στο πρόβλημα της δυσλειτουργικότητας που παρατηρούνταν ήδη στη διάθεση και στη χαρά ενός ατόμου, στην εσωτερική του ισορροπία, πριν καν ανι­ χνευθεί οποιοδήποτε ιατρικό στοιχείο. Αναρωτήθηκα: πώς μπορώ να δώσω μια σαφή απόδειξη της δυσλειτουρ­ γίας αυτής, της πάθησης χωρίς ορατά συμπτώματα, προ­ τού επιβεβαιώσουν την ύπαρξη της ασθένειας οι όποιες χημικές αναλύσεις και οι σχετικές συσκευές μέτρησης;
Η γνώση της σπονδυλικής στήλης στην οποία με ει­ σήγαγε η δόκτωρ Matya Sickesz, μέσω του συστήματός της, της Ορθο-μηχανικής Ιατρικής (Ortho-manual Me­ dicine), ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Σε πρώιμο στά­ διο, πολύ πριν από οποιαδήποτε συμπτώματα, μπορεί να παρατηρηθεί μια δυσλειτουργία της σπονδυλικής στήλης και της κινητικότητάς της. Η σπονδυλική στήλη είναι ο κεντρικός ρυθμιστικός μηχανισμός για τα νεύρα και τις συνδέσεις τους με τον εγκέφαλο. Τα νεύρα οδηγούν από τον νωτιαίο μυελό στα όργανα, ελέγχουν τους μυς, τις φλέβες και τις αρτηρίες, και τελικά οτιδήποτε χρειάζεται αυτός ο υπέροχος οργανισμός, το σώμα. Η εξέταση της σπονδυλικής στήλης, και της λεκάνης που τη στηρίζει, ήταν σημαντική βοήθεια σε μια διαδικασία που χρησιμο­ ποιεί ως διαγνωστικά εργαλεία μόνο τα χέρια και τα μά­ τια, ιδίως όταν ασχολείται με έναν ασθενή ο οποίος εκ­ φράζει παράπονα, παρότι οι χημικές, οι κλινικές και οι ακτινολογικές εξετάσεις δεν δείχνουν κάποιες συγκεκρι­ μένες ανωμαλίες. Περιορισμός στη λειτουργικότητα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να διαγνωστεί με τη βοήθεια απλών κινητικών ελέγχων με τα χέρια και τα μάτια μας . Στη Νευροανατομία έχουν χαρτογραφηθεί όλα τα επ ίπ ε­ δα και είναι εύκολο, μόλις διαπιστώσουμε ένα μπλοκά ­ ρισμα στη σπονδυλική στήλη, να αναγνωρίσουμε την ύ­ παρξη μιας δυσλειτουργίας κάπου αλλού στο σώμα. Αυ­ τή ήταν η μία όψη. Ωστόσο είχα να αντιμετωπίσω και άλλα ερωτήματα. Παρατήρησα ότι πολλοί ασθενείς, ενώ ήδη παρουσίαζαν ένα μπλοκάρισμα στη σπονδυλική στήλη, συνέχιζαν να λειτουργούν κανονικά χωρίς να έχουν αναφέρει κάποια ενόχληση. Κάποτε, έπειτα από χρόνια, θα εμφάνιζαν συ­ μπτώματα τα οποία θα μπορούσαν ίσως να παραπέμπουν στο μπλοκάρισμα αυτό.
Γι’ αυτό και συμπέρανα ότι για να γίνει αντιληπτό ένα σύμπτωμα θα έπρεπε να υπάρχουν και άλλοι παράγο­ ντες, όχι μόνο ένα τραύμα, όπως αυτό που προκαλείται, λόγου χάρη, από ένα κατρακύλισμα στις σκάλες. Έτσι οδηγήθηκα σε μια προσέγγιση της ψυχής ως κέντρου της μοναδικής ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιο άτομο μπορεί να έχει ένα μπλοκάρισμα ενώ είναι ακόμα νεαρής ηλικίας και να φτάσει έως τα ογδόντα του χωρίς να έχει παρου­ σιάσει κάποια ιδιαίτερα συμπτώματα. Αντίθετα, κάποιο άλλο αναφέρει ενόχληση με την πρώτη ένδειξη ενός μπλοκαρίσματος. Θα πρέπει να συντρέχει και κάτι πα­ ραπάνω από μια απλή μηχανική βλάβη στον μηχανισμό κίνησης. Έχοντας αντλήσει από διάφορες επιστήμες τη γνώση του ψυχοκινητικού συστήματος, δηλαδή τη νοητική δρα­ στηριότητα σε συνδυασμό με τη μυϊκή ενέργεια, κατάφε­ ρα επίσης να αναπτύξω την ικανότητα να αναγνωρίζώ τη δυσλειτουργία ενός ατόμου σε πολύ πρώιμο στάδιο. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούσα ακόμα να απαντήσω στο ζήτη­ μα για ποιο λόγο διάφοροι άνθρωποι αναφέρουν ενοχλή­ ματα, γιατί υποφέρουν από πόνους με όλους τους δυνα­ τούς τρόπους που ένας πόνος μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του. Γι’ αυτό και θα πρέπει να υπάρχει κάτι μοναδικό στο ανθρώπινο είδος, κάτι που σε μια συγκε­ κριμένη στιγμή προκαλεί ενοχλήσεις στην επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος, παράλληλα με τις παρατηρούμε­ νες ανωμαλίες.
Εκτός του να εξετάζει κανείς ασθενείς, μπορεί επίσης να επισημαίνει τις κοινωνικές λειτουργίες και τις προσω­ πικές επιδόσεις πολλών άλλων ανθρώπων. Πραγματο­ ποίησα μια μελέτη που αφορούσε επαγγελματίες τρα­ γουδιστές, οι οποίοι έπρεπε να δίνουν την ίδια παράστα­ ση κάθε απόγευμα, κάθε μέρα, καθώς και ηθοποιούς και χορευτές μπαλέτου. Κάθε βράδυ παρουσιάζουν έναν δια­ φορετικό τρόπο έκφρασης, ένα διαφορετικό περιεχόμε­ νο. Γιατί άραγε; Ήταν εξοικειωμένοι με τη φωνητική τε­ χνική, με τις λέξεις ή με τη χορογραφία αντίστοιχα. Ωστό­ σο κάθε βράδυ το μοναδικό αυτό άτομο έδινε μια διαφο­ ρετική παράσταση, κάποιες φορές με περιορισμένη ποιό­ τητα, ενώ κάποιες άλλες έφτανε στο υψηλότερο επίπεδο δημιουργικότητας. Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, άρχισα να πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει κάτι μοναδικό σε κάθε άτομο
-όχι κάτι αμετακίνητο ή σταθερό- αλλά μετακινούμενο μέσα στον χρόνο. Σήμερα αυτό, αύριο εκείνο.
Πριν από δεκαπέντε χρόνια ανακάλυψα μια βάση για την πολυπλοκότητα των διαφόρων μηχανισμών συμπε­ ριφοράς. Μπορούσα να προσδιορίσω πλέον τις δυνάμεις του καθενός μοναδικού ανθρώπου, ακόμα και στην πε­ ρίπτωση που ένα άτομο είναι ικανό να διατηρήσει την ατομική του ελευθερία και του οποίου η φυσική κατα­ σκευή και η προδιάθεση είναι δικές του με έναν τρόπο μοναδικό. Μπορούσα να προσεγγίσω πια ασθενείς όσο και υγιείς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο. Έβλεπα την αιτία των προβλημάτων πολύ πριν τα ιατρικά δεδομένα αποκαλύψουν οτιδήποτε. Μπορούσα να διακρίνω τη φύ­ ση των συμπτωμάτων προτού μπορέσει ο ασθενής να εκ­ φράσει με λόγια τα ενοχλήματά του.